W poprzedniej notce pisałam o sztuce Doroty Masłowskiej A Couple of Poor, Polish Speaking Romanians wystawianej przez Soho Theatre. Na sztuce z Nastolatką byłyśmy i wyszłyśmy z przedstawienia zadowolone. Fabuła jest prosta - dwoje ludzi przebiera się na imprezę za biednych Rumunów. Dają się niestety ponieść pijackiej fantazji i w rezultacie lądują w szczerym polu bez grosza przy duszy i w stroju nie wzbudzającym zaufania, delikatnie mówiąc. Podejmując wysiłek dotarcia do domu wchodzą w interakcje zarówno z innymi jak i ze sobą nawzajem. Banalne, prawda? Reakcje napotkanych ludzi są do przewidzenia, pokręcone życiorysy bohaterów również. Cała siła przedstawienia leży w szczegółach i w zakończeniu, w ostatniej scenie tańca na żydowska melodię. Tańca radosnego, przyjaznego i ciepłego... Gdyby tylko nie ten trup w łazience...
Ala zapytała mnie pod poprzednim wpisem (przepraszam, że aż tyle dni zajęło mi odpowiadanie), czy mierzenie się ze stereotypem "innego" zmieni świadomość emigrantów. Wielu pewnie tak. Dotyczy to zwłaszcza tych, co zostaną na dłużej, którzy decydują się na podjęcie normalnego życia w nowym kraju. Ci, którzy przyjechali na krótko za pracą mogą niedogodności bycia innym nie zauważać, właśnie dlatego, że sami i dobrowolnie ograniczają swoje uczestnictwo w życiu społeczności i nie mają okazji poczucia tego niewidzialnego muru, jaki ich otacza. Myślą, że sami go postawili.
Niestety oznacza to, że oczyszczające (ze stereotypów) doświadczenie "innego" zostaje z emigrantami za granicą - większość tych, którzy wracają, takiego oczyszczenia bowiem nie przechodzi. To jest oczywiście moja opinia tylko i wyłącznie.
Wizyta w teatrze miała dodatkowe korzyści - Nastolatka zapałała miłością nagła i gwałtowną do Republiki i do teatru.
Ala zapytała mnie pod poprzednim wpisem (przepraszam, że aż tyle dni zajęło mi odpowiadanie), czy mierzenie się ze stereotypem "innego" zmieni świadomość emigrantów. Wielu pewnie tak. Dotyczy to zwłaszcza tych, co zostaną na dłużej, którzy decydują się na podjęcie normalnego życia w nowym kraju. Ci, którzy przyjechali na krótko za pracą mogą niedogodności bycia innym nie zauważać, właśnie dlatego, że sami i dobrowolnie ograniczają swoje uczestnictwo w życiu społeczności i nie mają okazji poczucia tego niewidzialnego muru, jaki ich otacza. Myślą, że sami go postawili.
Niestety oznacza to, że oczyszczające (ze stereotypów) doświadczenie "innego" zostaje z emigrantami za granicą - większość tych, którzy wracają, takiego oczyszczenia bowiem nie przechodzi. To jest oczywiście moja opinia tylko i wyłącznie.
Wizyta w teatrze miała dodatkowe korzyści - Nastolatka zapałała miłością nagła i gwałtowną do Republiki i do teatru.
1 komentarz:
W tym samym czasie jak Ty znalazłaś Masłowską w Soho, ja wpadłem na jej biografię szukając Wejherowa, bo ktoś stamtąd odwiedza Klechdy.Ta młoda wejherowianka narobiła już sporo szumu swoją twórczością. Reszta w Klechdach. :)
Prześlij komentarz